ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

ΕΞΕΛΙΞΗ

Η εξέλιξη είναι ένα γεγονός στη φύση.

Ο απώτατός της σκοπός δεν είναι γνωστός.

Φαίνεται να καταλήγει σε μορφές όλο και μεγαλύτερης πολυπλοκότητας και ικανότητας για επιβίωση, επιβεβαίωσης των εαυτών τους, αναπαραγωγή, συσχέτιση με τις άλλες, με προσπάθεια για συνεργασία και αρμονικό χειρισμό και έλεγχο του περιβάλλοντός τους.

Όλες αυτές οι πέντε ενστικτώδεις δραστηριότητες μπορούν να παρατηρηθούν και πολλά είναι γνωστά γι' αυτές, στη μορφή, στη δραστηριότητα και στην ιστορία.

Ένα υποπροϊόν τέτοιων δράσεων και ικανοτήτων είναι φανερό σ' αυτά που εμείς αποκαλούμε υποκειμενικούς τρόπους, δηλ. το συναίσθημα, τη σκέψη και την αυτοαναγνώριση.

Βασικά είναι και αυτά επίσης προϊόντα της εξέλι­ξης, όπως είναι και οι άλλες πιο απομακρυσμένες και απρό­σιτες έννοιες της Ψυχής και του Πνεύματος.

Οι πραγματι­κότητες αυτές δεν έχουν θεωρηθεί εξελικτικές και ότι δη­μιουργήθηκαν κατά το παρελθόν.

Η ιδέα αυτή έρχεται σε σύγκρουση με τις σημερινές ισχυρά εδραιωμένες και δογμα­τικές ιδέες, σχετικά με τη δημιουργία και καταγωγή, που ακόμα υπάρχουν.

Οι καιροί απαιτούν καινούρια κατανόηση των εαυτών μας, για να γίνει δυνατή η επιβίωση. Εξελιγμένες μορφές,κουλτούρες και πολιτισμοί μπορούν να εξαφανιστούν, όπως φαίνεται και στην ιστορία και οι πολιτισμοί μας πράγματι δεν είναι άτρωτοι.

Αν οι υποθέσεις για ένα ψυχρό, επιστημονικό σύμπαν που εξελίχθηκε από μονάδες έλξης και άπωσης είναι αντικειμενικές, μπορούμε μονάχα να πούμε ότι, εάν κάθε τι που ονομάζουμε καλό, όμορφο, γεμάτο τάξη και πρόοδο, είναι επίσης ένα προϊόν τέτοιας απλής απαρχής, γιατί να προτιμούμε τότε ένα παραμύθι;

Ας ξεκαθαρίσουμε το κουρελιασμένα ενδύματα της πρόληψης και ας αντιμετωπίσουμε μερικά γεγονότα, μεταξύ των οποίων και το βασικό της αυτοδιάθεσης.

Αυτό σημαίνει, ότι μπορούμε να γίνουμε αυτό που θέλουμε, λόγω, και με την χρήση, των ανεπτυγμένων ικανοτήτων για θέληση και δημιουργία.

Μήπως δεν είναι δυνατόν ότι, στους άγνωστους κόσμους της Ψυχής και του Πνεύματος τους οποίους νοσταλγούμε, το απώτατο γίγνεσθαι πρέπει να οδηγεί προς και μέσα από αυτό που ονομάζουμε Θεούς;

Κάτι σαν εμάς δηλαδή, άπειρα εξελιγμένο πέρα από τις σημερινές μας συλλήψεις;

Εμείς λέμε, ότι έτσι είναι.

Ας εξελιχθούμε λοιπόν μαζί, γιατί η αλληλεγγύη των ομάδων και ο σχηματισμός τους φαίνεται να είναι ένας εξελικτικός σκοπός.

Με αυτή τη προσέγγιση προτείνουμε μια συσχέτιση της αποκρυφιστικής διδασκαλίας με την επιστημονική πραγματικότητα και τη διαδικασία, η οποία δοκιμαστικά αποδέχεται και πειραματίζεται με υποθέσεις που φαίνονται δυνατές, αν όχι ακόμα γενικά αποδεδειγμένες.

Η ώθηση για καλυτέρευση είναι έμφυτη μέσα στην κατευθύνουσα δύναμη της εξέλιξης, πάνω σε όλα τα πεδία ανάπτυξης.

Εφόσον το βιβλίο αυτό έχει να κάνει με την δύναμη μη απτών καταστάσεων, όπως η θέληση, ο οραματισμός, η φαντασία και η σκέψη, ο αναγνώστης ας λάβει υπόψη του τη δύναμη της μη απτής αυτής ώθησης για καλυτέρευση, που δεν είναι ούτε σκέψη, ούτε φαντασία, αλλά αυτή που τον οδηγεί σε δράση.

Η διαδικασία, με την οποία η ώθηση αυτή λαμβάνει χώρα, αρχίζει μια τη θέληση που είναι και πλησιέστερα στη φύση της, συνεχίζει με τον εσωτερικό σχηματισμό μιας εικόνας του επιθυμητού σκοπού, η οποία πραγματοποιείται με τη χρήση της σκέψης, με τη χρήση κάποιας τεχνικής για να επιτευχθεί αυτό που τελικά εξωτερικεύεται με τη δράση και την εμφάνιση.

Εκφρασμένη μέσα από άτομα, η ώθηση αυτή, ποικίλλει πάρα πολύ, τροποποιούμενη και κατευθυνόμενη από τη διαφορετική ικανότητα για θέληση, οραματισμό, φαντασία και σκέψη.

Είναι συνεπώς δυνατό να μην κατευθυνθεί σωστά, με τέτοιο τρόπο, που φαινομενικά να αντιστραφεί η πρόθεσή της για καλυτέρευση.

Τέτοιες αποτυχίες προστίθενται στο περιεχόμενο της σκέψης σαν εμπειρία και μεταβάλλουν δυναμικά την επόμενη πράξη κάτω από το Νόμο της Αιτίας και του Αποτελέσματος.

Με αυτό τον τρόπο προοδεύουμε.

Προφανώς, οι πιο πάνω σκέψεις θα μπορούσαν να επεκταθούν με κάποια απεικόνιση ή παράδειγμα, αλλά η πρόθεση στο σημείο αυτό είναι να δοθεί έμφαση στη μέθοδο ή τεχνική κι αν ο αναγνώστης ακολουθήσει την προτροπή "ο αναγνώστης ας λάβει υπόψη του", τότε θα ικανοποιηθεί από τις δικές του εφαρμογές.

Η τεχνική είναι "κάνε το μόνος σου" από την αρχή μέχρι το τέλος.

Για να συνοψίσουμε:

1. Αναγνώρισε την ώθηση για καλυτέρευση μέσα στον εαυτό σου.

2. Εξακρίβωσε την συγκεκριμένη επιθυμία που σε κάνει να διαβάζεις το βιβλίο αυτό.

Προσδιόρισε την προσωπική θέληση, που είναι η εκδηλωμένη δύναμη της ώθησης.

3. Να τη σκέπτεσαι συνεχώς.

4. Ετοιμάσου ν' αναλάβεις δράση μ' όλη τη δύναμη της θέλησής σου, του οραματισμού, της φαντασίας και της σκέ­ψης σου, πράγματα που θα σε οδηγήσουν στην τελική επι­τυχία, στην εξέλιξη της υποκειμενικής πλευράς της φύσης σου.

ΜΥΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΒΕΒΛΗΜΕΝΗ ΕΞΕΛΙΞΗ

Η προτροπή στην πιο πάνω περίληψη για τη χρήση της δύναμης της θέλησης, υπονοείται ή κατευθύνεται στο όλο θέμα της μυητικής προόδου.

O Djwal Khul έχει πει, ότι η Μύηση είναι μια ανώμα­λη διαδικασία και σε πολλά σημεία περιγράφεται σαν "επι­βεβλημένη" ή "βεβιασμένη".

Αν έτσι έχουν τα πράγματα, τότε τι ή ποιος επιβάλλει την εξέλιξη;

Και τι είναι η εξέλιξη επί τέλους;

Εξέλιξη είναι προοδευτική προσαρμογή στο περιβάλλον, όπως επίσης και μια κίνηση της συνείδησης προς τα πάνω στην κλίμακα της ύπαρξης.

Είναι η ανταπόκριση στη θέλη­ση του Λόγου του Θεού.

Είναι ο σκοπός πίσω από το Σχέ­διο.

Είναι η κίνηση από την πολλαπλότητα προς την ενότητα.

Είναι η έλξη από το Θεό όλης της δημιουργίας Του πίσω στον Εαυτό Του.

Στο αχανές Του σύμπαν υπάρχουν πολλές μέθοδοι, διαδικασίες και μορφές εξέλιξης.

Εμείς έχουμε να κάνουμε με μια απ' αυτές.

Εικοσιένα εκατομμύρια χρόνια πριν, χρονικά ασύλληπτα μακριά, σε σχέση με τις σύντομες ζωές μας, ένα πετυχημένο πείραμα συμπληρώθηκε σ' έναν προηγούμε­νο κύκλο πάνω στον πλανήτη Αφροδίτη.

Ένα τμήμα της ανθρωπότητας του κύκλου εκείνου, έχον­τας υποβληθεί και συνεργαστεί σε μια επιβεβλημένη διαδικασία, κατάφερε να φτάσει ένα βαθμό πολύ πιο πέρα από εκείνο που θεωρείτο φυσιολογικός, για εκείνον τον πλανητικό κύκλο.

Είχαν κερδίσει κάθε τι, που θα μπορούσε να κερδιθεί και έγιναν κυρίαρχοι πάνω σ' όλα, όσα ο πλανή­της μπορούσε να προσφέρει.

Η αντίληψή τους γινόταν κοσμική και άρχισαν να παίρνουν μέρος σ' ένα μεγαλύτερο σκοπό και δραστηριότητα του Ηλιακού Συστήματος.

Εξέ­τασαν τον πλανήτη Γη, ο οποίος με ηλιακή έννοια, ήταν ένας οπισθοδρομικός πλανήτης.

Η εξέλιξη πάνω σ' αυτόν δεν εί­χε ξεπεράσει το ζωικό στάδιο, και ο Λογοϊκός σκοπός απαι­τούσε διέγερση του ζωανθρώπου.

Μια ομάδα από σαρανταεννέα κατοίκους της Αφροδίτης προσφέρθηκε εθελοντικά να βοηθήσει στην εφαρμογή της επιβεβλημένης διαδικασίας στη Γη και έτσι μια εμπροσθοφυλακή διέσχισε το διάστημα μέχρι τον πλανήτη αυτό, σε φυσική μορφή.

Η Ιεραρχία εγκαθιδρύθηκε εδώ στη Γη από τους σαρανταεννέα αυτούς πρωτοπόρους.

Ο χρόνος σήμαινε λίγα για την εξυψωμένη Τους κατάσταση και Αυτοί παρατηρούσαν.

Ο πλανήτης αυτός Τους ήταν παράξενος κατά πολλούς τρόπους και δεν ήταν το μοναδικό Τους ενδιαφέρον που τους έκανε να τοποθετήσουν αξίες και δραστηριότητες πολύ πιο πέρα από την αντίληψή μας.

Το παράξενο στη Γη, ήταν το γεγονός ότι η εστίαση της ζωής της αναπτυσσόταν σ' ένα πολύ παχυλότερο μέσο απ' εκείνο του κύκλου της Αφροδίτης, ενός μέσου που έφερε αρκετή αντίσταση στις ανώτερες ενέργειες.

Δεκαοχτώ εκατομμύρια χρόνια πριν, έγινε ακόμα ένα βήμα και ένας μεγάλος αριθμός Αγγέλων από την Αφρο­δίτη, η ολοκληρωμένη ανθρωπότητα του Αφροδισιανού κύκλου, ήρθε στη Γη, όχι με τους περισσότερο φυσικούς φορείς της πρώτης μικρής ομάδας, αλλά με σώματα που λει­τουργούσαν μόνο στα δικά μας βουδδικά και ατμικά πεδία, με κατώτερη αγκυροβόληση, σ' αυτό που εμείς αποκαλούμε ανώτερο νου στην έβδομη του όψη.

Αυτοί ήταν οι Ηλιακοί Άγγελοι, οι Κύριοι της Αφροδίτης, οι Άγγελοι της Παρουσίας της διδασκαλίας της Αρχαίας Σοφίας.

Τώρα, όλες οι ζωές ενός πλανήτη συνδέονται με το Λόγο του πλανήτη με νήματα πού φαίνονται να είναι από φως, τα οποία όμως όπως όλες οι μορφές, δεν είναι τίποτε άλλο πα­ρά ύλη συν ενέργεια η ζωή.

Οι ατομικές μορφές των ανώτε­ρων ζώων πηγαινοέρχονταν μέσα στην άγρια μάχη για επι­βίωση, αλλά η ζωή ύστερα απ' το θάνατο της μορφής προβαλλόταν ξανά και ξανά, αδιάκοπα μέσα σε μορφές, των οποίων η δομή διαιωνιζόταν από τα γονίδια των επιζώντων μονάδων.

Οι Άγγελοι της Παρουσίας συνδέθηκαν με τα ατομικά νήματα μ' ένα άλλο νήμα, που το αποκαλούμε νήμα της συ­νείδησης και "απόθεσαν ένα τμήμα του Εαυτού Τους", που το ονομάζουμε Άστρο της Ψυχής.

"Παρέμεναν" στο δικό τους περιβάλλον και έδιναν λίγη προσοχή στα συνδεδεμέ­να μ' αυτούς ζώα, που τώρα ήταν αυτοσυνείδητα, ατομικοποιημένα χάρη στο νήμα της συνείδησης και δυναμικές Ψυχές, μέσον του Άστρου της Ψυχής.

Οι Άγγελοι διέγει­ραν την ανάπτυξη του εγκεφάλου και οι αρχαιολόγοι μας διερωτώνται γιατί ο μεγάλος εγκέφαλος εμφανίστηκε με λανθάνουσες ικανότητες, προπορευόμενες των αναγκών για επιβίωση.

Μαζί με την Ιεραρχία, της οποίας αποτε­λούσαν ένα τμήμα, έλεγχαν το περιβάλλον και το κατέστη­σαν κατάλληλο για τη μαζική επιβίωση της ανθρωπότητας.

Για μας, στη Γήινη ανθρωπότητα, το "Εγώ" του εαυτού είναι ένα διασπασμένο κομμάτι και συνεπώς ένα περιορι­σμένο τμήμα ενός Ηλιακού Αγγέλου.

Η φύση του περιο­ρισμού αυτού ποικίλλει ευρύτατα καθώς ποικίλλουν και οι Ψυχές οι Ίδιες.

Σχημάτισαν επτά μεγάλες ομάδες και αυτές ορίζονται, σ' αυτό, που η διδασκαλία της σοφίας αποκαλεί η Ακτίνα της Ψυχής.

Ο σκοπός τους μ' εμάς δεν θα εκπληρωθεί, μέχρις ότου γίνουμε "Ψυχικά εμπο­τισμένες Προσωπικότητες", μέχρις ότου γίνουμε κάτι, σαν αυτό που ο Μύστης Ιησούς επέδειξε δύο χιλιάδες χρόνια πριν.

Από το σημείο αυτό και ύστερα, οι άνθρωποι εκείνοι που πραγματοποίησαν το σκοπό αυτό, έκαναν μια συνεισφορά σε κάποιο δημιουργικό πεδίο της ανθρώπινης δραστηριότη­τας και αποτραβήχτηκαν, συνεχίζοντας το έργο τους σαν μέ­λη της Πλανητικής Ιεραρχίας ή διαλέγοντας μία από τις έξη ατραπούς που οδηγεί μακριά από τον Πλανήτη Γη, σε κάποιο τομέα Κοσμικής Υπηρεσίας.

Σ' αυτό που ονομάζεται Πρό­γραμμα της Εξωτερίκευσης που τώρα λαμβάνει χώ­ρα, πολλοί θα ενσαρκωθούν για να εμποδίσουν αυτό, που θα σήμαινε ένα καταστροφικό τέλος ενός πλανητικού κύ­κλου.

Οι δυσκολίες είναι μεγάλες για τους πρώτους της εμπροσθοφυλακής, μια και το παρελθόν δεν τους ταιριάζει και κατάλληλοι γονείς συνήθως είναι δυσεύρετοι.

Αλλά η ανθρωπότητα άρχισε ν' ανταποκρίνεται και στο τέλος, ο Χρι­στός και η Εκκλησία Του ή η Πλανητική Ιεραρχία θα παρουσιαστεί φανερά ανάμεσα στους ανθρώπους.

Αυτά έχουν γραφεί για να δοθεί έμφαση σ' αυτό που τόσο συχνά λέγεται και τόσο λίγο γίνεται κατανοητό:

"Ή Ψυχή κάνει το έργο. Αφήστε τον μέσα σας Πολεμιστή να δώσει τις μάχες σας".

Η προσωπικότητα ενατενίζει, συνεργάζεται, επικαλείται, προσεύχεται, αποδίδει, ελέγχει το ζωώδη εαυτό της.

Όταν η στάση και η δράση αυτή υπερισχύει, τότε η Ψυχή στρέφει την προσοχή και την προσπάθειά της αποφασιστικά προς τα κάτω και προχωρεί με μια θετική επιστημονική διαδικασία ν' αλλάξει, να μετουσιώσει και ν' αναλάβει τους φορείς της προσωπικότητας, σαν το αποκορύφωμα της δι­κής της μακράς προσπάθειας και πρόθεσης.

Εάν η διαδικασία αυτή δεν είχε αρχίσει μέσα σας, δεν θα ενδιαφερόσαστε για τη διδασκαλία της σοφίας.

Βρίσκεστε πάνω στην Ατραπό και είστε περιφερειακά μέλη της Πλανη­τικής Ιεραρχίας.

Η πρόοδός σας θα είναι ανάλογη με το μέτρο του Ψυχικού εμποτισμού και της συνεργασίας σας με την Ιεραρχική πρόθεση, το Σχέδιο.

Η Ψυχή κάνει το έργο.

Κοιτάτε προς την Ψυχή.

Ενδώστε στην Ψυχή.

Η αντίληψη αυτή και η πρόθεση ας είναι πίσω από κάθε σας πράξη και σκέψη, μια "επωάζουσα συνείδηση", που θα σας μεταφέρει στο Φως, θα επιλύσει τα προβλήματά σας, θα μετουσιώσει τα σώματα σας και θα σας ανυψώσει στο επόμενο εκείνο στάδιο της εξέλιξης, τη Βασιλεία των Ουρανών.