ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4

ΟΙ ΠΑΡΑΔΟΧΕΣ

Για να βρεθούν ικανοί σπουδαστές, που να είναι σε θέση ν' ακολουθήσουν τις τεχνικές που προσφέρονται στο βιβλίο αυτό μ' επιτυχία, ορισμένες παραδοχές και πεποιθήσεις θα πρέπει ν' αποτελούν τμήμα της συνείδησης του σπουδαστή:

1. Υπάρχει Μία περιέχουσα τα πάντα, Ισχυρή Αρχή, Ζωή, Οντότητα, Ύπαρξη, Νοημοσύνη, Θεός.

2. Υπάρχει ένας Νόμος της Επαναγέννησης ή Κυκλικής Επανόδου. Η Μετενσάρκωση είναι ένα γεγονός.

3. Υπάρχει ένας Νόμος του Αίτιου και του Αποτελέσματος ή Κάρμα.

4. Υπάρχει ένας Νόμος Ενοποίησης πάνω στην Ατραπό της Επιστροφής.

Όλες οι Ψυχές ενοποιούνται στη Μία Ψυχή της Ανθρωπότητας.

Οι παραδοχές αυτές βρίσκονται πίσω απ' όλο αυτό το έργο, αλλά δεν αναγνωρίζονται ακόμα καθαρά από την εγκε­φαλική συνείδηση των περισσότερων σπουδαστών.

Ποικίλη θα είναι η ανταπόκριση στην απλοποιημένη μας έκδοση της "μυστικής διδασκαλίας".

Όσο περισσότερος εξαγνισμός και διαύγεια υπάρχει στον καθένα από τους σπουδαστές, τόσο πιο γρήγορα θα έρθει η ανταπόκριση με τη μορφή της κατανόησης.

Περιμένουμε, όλοι οι σπουδαστές να κοιτάξουν στις πηγές πληροφόρησης που δίνουμε, με με­γαλύτερη προθυμία και ανταπόκριση.

Εκείνο που προει­δοποιούμε ν' αποφευχθεί είναι η αυτάρεσκη ανταπόκριση ότι "αυτό το γνωρίζουμε ήδη".

Θα υπάρξει γνώριμη διδα­σκαλία ή κάπως έτσι θα φαίνεται, αλλά αυτό που έχουμε να πούμε είναι στενά συνδεδεμένο με τη ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ η οποία σαφώς δεν είναι γνώριμη όπως σταθερά δεί­χνουν η κατάσταση των φορέων, το περιβάλλον της ζωής και το πεδίο δράσης.

Ευθύς εξαρχής, η έμφαση στο έργο μας έχει τοποθετηθεί πάνω σε διαδικασίες και στο πώς ν' αναπτυχθεί κάποιος πνευματικά, έστω κι αν παραμελη­θούν, κατά κάποιο τρόπο, τα βασικά "σχετικά με" την αποκρυφιστική διδασκαλία.

Προς το παρόν θα περιοριστούμε σ' αυτό που το ΦΩΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ αποκαλεί "πνευματι­κή ανάγνωση" και που έχουμε ήδη ορίσει.

ΠΑΡΑΔΟΧΗ ΑΡΙΘΜΟΣ ΕΝΑ.

Είναι γενικά παραδεκτό απ' όλους τους νοήμονες ανθρώπους παντού, ότι υπάρχει μια καθοδηγούσα αρχή, λειτουργική μέσα στο σύμπαν, μ' οποιοδήποτε όνομα και αν αποκαλείται ή αναγνωρίζεται.

Τάξη, σύστημα και σχέδιο στην αποκάλυψη της φύσης, ορυκτό, φυτικό και ζωικό καθώς και ανθρώπινο, είναι γνωστό και παραδεκτό από επιστήμονες και θρησκευόμε­νους, καθώς επίσης και από το μέσο άνθρωπο σήμερα, τουλάχιστον κάτω από τον όρο "φυσικός νόμος".

Το σύμ­παν αναπτύσσεται, διευρύνεται και εξελίσσεται, γεγονός πού όλοι το γ ν ω ρίζου μ ε.

Αυτό παλιότερα ήταν απλώς μια πίστη, μια συναισθηματική ανταπόκριση, αλλά αυτό δεν αληθεύει πια.

Το να γνωρίζει κάποιος, σχετίζεται με την ανάπτυξη του νου, ο οποίος έχει γίνει παγκόσμιος αυτόν τον αιώνα.

Υπάρχει μια περιέχουσα τα πάντα, ισχυ­ρή Αρχή, Ζωή, Οντότητα, Ύπαρξη, Νους, Θεός.

Όλη η επιστημονική σκέψη αναζητούσε πάντοτε μια απλή αρχή, μια βασική μονάδα, μέσα από την οποία όλα τα πράγματα γίνονται.

Η σκέψη αυτή προχώρησε αρκετά, αλλά ακόμα όχι τόσο, όσο η αρχαία διδασκαλία, η οποία λέει ότι το διάστημα ήταν η αρχή και ότι μονάδες έλξης και άπωσης παρουσιάστηκαν μέσα σ' αυτό και προχώρησαν με τις απλές τους ιδιότητες συν την κίνηση, να δομήσουν όλες τις μορφές και το χρόνο και τον ίδιο το χώρο, όπως φαίνεται να τα γνωρίζουμε.

Αυτή είναι η εντυπωσιακή προσθήκη: όλες οι μορφές, τόσο οι αντικειμενικές όσο και υποκειμενικές, πνεύμα, νους και συναίσθημα και όλες οι ιδιότητες καλές και κακές είναι επίσης προϊόντα της μυστηριώδους αυτής απλότητας.

Δεν αναμένεται ότι αυτό θα γίνει αποδεκτό χωρίς κάτι σαν τρόμο, ο Θιβετανός Διδάσκαλος λέει ότι η αλήθεια μπορεί να προκαλεί τρόμο.

Εάν αναγνωριστεί ότι η καλοσύνη, η ομορφιά και η αλήθεια προήλθαν από αυτή την ενότητα της αρχής, γιατί τότε οι διαδικασίες της ανέ­λιξης και της εξέλιξης θάπρεπε να είναι τρομαχτικές και απαράδεχτες;

Είναι ο ανθρωπομορφικός Θεός, φτιαγμέ­νος κατ' ομοίωση του ανθρώπου, λιγότερο τρομαχτικός από το εξισορροπόν αντίθετό Του, που έχει τη μορφή του Διαβόλου, στην ανεξήγητη και παράλογη σχέση τους, με το φτωχό πηλό που αυτοί έδωσαν σχήμα και με τον οποίο παί­ζουν τα φρικτά τους παιχνίδια της ζωής και του θανάτου, με την Κόλαση και τον Παράδεισο, πίσω από τον τερματικό σκοπό;

Αυτό δεν το διαλέγει ο μαθητής!

Μέσα στον άνθρωπο, τυφλωμένος όπως μπορεί να είναι από την ομίχλη της πρόληψης και της πίστης, υπάρχει μια κοινή ενατένιση για κάτι καλύτερο και ανώτερο, αν μιλάμε με όρους υλικής ζωής, συναισθηματικής ικανοποίησης και διανοητικής αφύπνισης.

Για τους μαθητές, για τους οποίους γράφονται αυτά, μια τέτοια ενατένιση φωτίζεται από την πεποίθηση και ενόραση, ότι πίσω απ' όλη την εκδήλωση υπάρχει ένα Σχέδιο και ένας Σκοπός και, αν και μπορεί να μη διακρίνουν το υπέρτατο Όν, είναι βέβαιοι ότι υπάρχει αγάπη και χαρά, έτοιμες ν' ανακαλυφθούν και να κερδιθούν στο ταξίδι της ζωής, με το οποίο χωρίς να το γνωρίζουν είναι δεσμευμένοι και ότι υπάρχει μια Βασιλεία και μια Δύναμη και μια Δόξα που περιμένουν τη συνειδητή τους επίγνωση και εμπειρία.

ΠΑΡΑΔΟΧΗ ΑΡΙΘΜΟΣ ΔΥΟ.

Ο Νόμος της επαναγέννησης είναι μια σύλληψη, που είναι σχεδόν γενικά αποδε­κτή από νοήμονες ανθρώπους παντού σήμερα.

Ένας λόγος για τη γενική αυτή παραδοχή είναι η ανθρώπινη αναγνώρι­ση του γεγονότος, ότι κανείς δεν είναι τέλειος στο τέλος κάθε μιας ζωής και ότι πολλές ευκαιρίες χρειάζονται για ν' αναπτύξουν την τέλεια, περιεκτική συνείδηση, η οποία είναι σχεδιασμένη για την ανθρωπότητα.

Κανένας από εμάς δεν έχει ποτέ γνωρίσει ένα ανθρώπινο ον, οσοδήποτε καλό, που να μην είχε αδυναμίες και καμιά ανάγκη να διευρύνει τη συνείδησή του. Και έτσι έχουμε, μέσα στο σχέδιο, απε­ριόριστες ευκαιρίες για εμπειρία και ανάπτυξη σε τέλεια συνείδηση.

Υπάρχει ο Νόμος της Επαναγέννησης ή Κυκλικής Επανόδου.

Η Μετενσάρ­κωση είναι ένα γεγονός.

Ο μαθητής το γνωρίζει αυτό σαν μια εσωτερική πεποίθηση: ή μορφή δεν είναι η Ζωή και υπάρχει μια ουσία που συνεχίζει και όχι οι ασημαν­τότητες της μνήμης που φαίνονται ν' αποτελούν τον προσω­πικό εαυτό.

Αυτές καταγραμμένες στα εγκεφαλικά κύτταρα του φυσικού εγκέφαλου, δεν έχουν κανένα μέλλον πέρα απ' αυτά τα κύτταρα, εκτός σαν μια ουσία, η οποία μπορεί να προκύψει από περισσότερο λεπτές μορφές όταν το φθαρ­μένο κέλυφος μαζί με το αραχνοΰφαντο δίχτυ των κυττά­ρων του, εγκαταλείπεται.

Ποιος θυμάται ή νοιάζεται να θυμάται, τις άπειρες λεπτο­μέρειες της χθεσινής δράσης;

Εάν υπάρχει εκείνο που δένει την επιθυμία, τότε αυτή θα δομηθεί ξανά σε άλλο τόπο μ' άλλο όνομα.

Ο Νόμος είναι δίκαιος και ακριβής και υπάρχει ατέλειωτος χρόνος για να επαναληφθεί υπομονετικά, αυτό που χρειάζεται.

Πολλά κελύφη αφήνονται στις παραλίες της απέραντης θάλασσας της Ζωής.

Η Μετενσάρκωση είναι ένα γεγονός. Ναι.

Αλλά τι είναι αυτό που ενσαρκώνεται ξανά;

Η αποσαθρωμέ­νη σκόνη ξεχασμένων τάφων, τα στροβιλίσματα σπαταλη­μένου συναισθήματος, τα σχήματα των μισοφτιαγμένων σκέψεων;

Όχι αυτά, που χάνονται, αλλά αυτό που τα χρησι­μοποίησε, το Λαμπερό Ον, η Ψυχή που διαμένει στα ιριδίζοντα παλάτια της, αγωνιζόμενη προς τα κάτω ν' αφυπνίσει στη διάνοια της γης εκείνο, που θα ανακινήσει και θα δο­μήσει αφ' εαυτού ένα ένδυμα κατάλληλο για Θεούς.

ΠΑΡΑΔΟΧΗ ΑΡΙΘΜΟΣ ΤΡΙΑ.

Ο Νόμος του Αίτιου και του Αποτελέσματος είναι μέρος της εμπειρίας του καθε­νός.

Εάν κάνουμε ένα λάθος υφιστάμεθα τις συνέπειες ή εναλλακτικά, εάν επιτελέσουμε ορθή δράση, απολαμβάνου­με τα οφέλη της.

Αυτή είναι η όλη έννοια του κάρμα και του ντάρμα.

Αλλά εφ' όσον έχουμε ζήσει πολλές ζωές και έχουμε κάνει πολλά λάθη, για να φτάσουμε στο σημείο όπου να μπορούμε τώρα να έχουμε κάποια καλή κρίση και ικανό­τητα να καθοδηγούμε τις ζωές μας μ' ένα βαθμό σοφίας, γνωρίζουμε την ισχύ αυτού του νόμου.

Υπάρχει ο Νόμος του Αίτιου και του Αποτελέσματος.

Αυτό το επιβεβαιώνει η ίδια η ανα­πνοή.

Η αντίδραση ακολουθεί τη δράση.

Τα πάντα ζούνε μέ­σα και μαζί με το Νόμο αυτό.

Η παραμικρή κίνηση, η πιο αμυδρή σκέψη παράγουν αίτια που φέρνουν αναπόφευκτα αποτελέσματα, οι δίδυμες υπάρξεις συνδέονται η μία με την άλλη αιώνια, αναζητώντας την ένωση εκείνη, την οποία ο χρόνος εμποδίζει.

Δεν υπάρχει στιγμιαίο αποτέλεσμα.

Το σκληρότερο ατσάλι πρέπει να υποχωρήσει προτού κινη­θεί.

Ο χρόνος στο μεταξύ εισπράττει το φόρο του.

Το απο­τέλεσμα, το αιτιατό, είναι συνδεδεμένο μ' αυτό που το δημιούργησε, ένα ολοκληρωμένο τμήμα, αδιαχώριστο, αιώνιο, γεφυρώνοντας αν χρειαστεί από ζωή σε ζωή, από αιώ­να σε αιώνα.

Μπορεί αυτό ν' αλλάξει ή είμαστε δεμένοι πάνω σ' έναν ατέλειωτο τροχό του αίτιου, που γίνεται αποτέλεσμα και αυτό με την σειρά του αίτιο;

Ναι, ο τροχός μπορεί να στα­ματήσει, η δομή του να σπάσει, μόνο από ένα μεγαλύτερο αίτιο.

Και όταν γνωρίζουμε το Νόμο, μπορούμε να τον κάνουμε υπηρέτη μας και έτσι να δομήσουμε εκείνο που η Ψυχή έχει σαν σκοπό.

Ο βασικός Νόμος της Εξέλιξης, η Θέληση του Θεού, λειαίνεται αργά ή αλλάζει, αν είμαστε σε θέση να υπομένουμε.

Το χρέος μπορεί να πληρωθεί μ' ένα καλύτερο νόμισμα και να χρησιμοποιηθεί για ν' αγοραστεί εκείνο, που θα υπηρετήσει την απελπιστική ανάγκη της Γης.

Αυτό δεν αρνείται αλλά επιβεβαιώνει ένα νόμο, ένα νόμο που αν σταματούσε έστω και για λίγο, όλα τα πράγματα θα εξαφανίζονταν, διότι είναι η καθ' εαυτή κίνη­ση των πρωταρχικών σπινθήρων.

ΠΑΡΑΔΟΧΗ ΑΡΙΘΜΟΣ ΤΕΣΣΕΡΑ. Πολλοί αισθάνονται το γεγονός, ότι όλες οι Ψυχές είναι τμήμα της μιας ανθρώ­πινης Ψυχής, αλλά το γεγονός αυτό δεν είναι ακόμη γενι­κά αναγνωρισμένο και παραδεχτό.

Αυτό κάνει ορισμένα κομμάτια της ανθρώπινης φυλής να αισθάνονται ανώτερα σε σχέση με ορισμένα άλλα και να διατηρούν παράλογες προκαταλήψεις.

Έχει γίνει πολύς λόγος και σκέψη σχετι­κά με την αδελφότητα, αλλά πάρα πολύ μικρή εφαρμογή της σύλληψης ακόμα.

Τελικά όταν η αιθερική όραση ανα­πτυχθεί γενικότερα στην ανθρωπότητα, οι άνθρωποι θα είναι σε θέση να γνωρίζουν τη θεμελιακή αδελφότητα σαν Ψυχές και θα δρουν μέσα από τη γνώση περισσότερο παρά από την πίστη.

Υπάρχει ένας Νόμος Ενοποίησης πάνω στην Ατραπό της Επιστροφής. Όλες οι Ψυχές είναι ενοποιημένες στη Μία Ψυχή της Ανθρωπότητας.

Αυτό δεν είναι κάτι που επι­τελείται.

Είναι η τωρινή αλήθεια.

Όλοι οι άνθρωποι είναι Αδελφοί στο επίπεδο της Ψυχής.

Η Ατραπός της Επιστροφής είναι μία ατραπός συνειδητής αφύπνισης σ' ένα Θείο γεγονός.

Εδώ είμαστε χωριστοί, μας χωρίζουν τα κελύφη της μορφής που διαπερνώνται από τα βέλη ασθενικών αισθήσεων για μια σακατεμένη επικοινωνία!

Βλέπουμε "σαν μέσα από γυαλί σκοτεινά", μία διαστρε­βλωμένη θέα.

Εν τούτοις, αυτές οι ίδιες οι αισθήσεις όταν αναπτυχθούν σιγά-σιγά και συνεχώς μέσα από τις οδυνηρές κρούσεις μιας σκληρής εξέλιξης της μορφής, ή τουλά­χιστον έτσι φαίνεται!, είναι μια υπόσχεση για το μέλλον.

Τα πέπλα γίνονται λεπτότερα.

Οι ανώτερες αντιστοιχίες βρίσκονται εκεί, για να κερδιθούν και πρέπει να κερδιθούν!

Υπάρχουν πολλοί ανάμεσα στους νέους, τα Παιδιά της Ανατέλλουσας Εποχής, που βλέπουν με θαυμασμό το φως πίσω από τη μορφή, τη στροβιλιζόμενη δόξα που αναμένει αναγνώριση, τα φωτεινά σημάδια εκείνου που περιμένει, την παρυφή του Ουράνιου Κόσμου.

Οι Τέσσερις παραδοχές που περιγράφηκαν στις λίγες τελευταίες σελίδες, είναι συμφυείς στους μαθητές.

Μερικές φορές όμως δεν αναγνωρίζονται τόσο καθαρά από σπου­δαστές, που εκφράζουν τις ιδέες τους με λιγότερο φιλο­σοφική και περισσότερο άμεση μορφή μέσα στις πεποιθή­σεις τους.

Δεν μπορούν όλα τα άτομα, άσχετα με το πόσο καλοί είναι ή πόσα χρόνια μελέτης και σπουδής έχουν στο ιστορικό τους, να κάνουν την εξαγνιστική εργασία μ' επιτυ­χία.

Μονάχα εκείνοι, ακόμα και οι πολύ νέοι και οι αμόρφω­τοι, μπορούν να κάνουν αυτό το έργο, που έχουν συγκεκρι­μένες βαθιές δομημένες πεποιθήσεις, οι οποίες είναι η εξω­τερική απόδειξη μιας εσωτερικής κατάστασης συνείδησης και ανάπτυξης.

Οι πεποιθήσεις αυτές εκφράζονται συνήθως από το σπουδαστή που είναι έτοιμος ν' αρχίσει αυτό το έργο και όπως δίνονται εδώ, παρέχουν μια κάποια καθοδήγηση σ' αυτούς που θάθελαν να συγκεντρώσουν μια μικρή ομάδα για να κάνουν μαζί την Πρώτη Φάση. Αυτές είναι:

1. Μια πίστη στη συνέχιση της ζωής και της συνείδησης.

2. Μια πεποίθηση ότι υπάρχει κάτι μέσα ή επάνω, το οποίο είναι ανώτερο ή βαθύτερο και που αξίζει την προσπά­θεια.

3. Μια βεβαιότητα ότι υπάρχει τρόπος για να φτάσει κάποιος στην ανώτερη αυτή συνείδηση.

4. Μια παραδοχή ότι υπάρχει ένας τρόπος που περιλαμβά­νει μεθόδους σκέψης, συναισθήματος και δράσης, που μπορεί ν' αλλάξει το μέλλον και να καλυτερεύσει το συνειδητό εαυτό.

5. Ένα ενορατικό όραμα του γεγονότος, ότι πρέπει να υ­πάρχουν εκείνοι που έχουν βρει τον τρόπο και έχουν πετύχει.

Μερικά άτομα θ' αναγνωρίσουν τη διαφορετι­κή κλίμακα και ποικιλία γνώσης εκείνων γύρω τους, που γνωρίζουν πολύ περισσότερα και άλλων που γνω­ρίζουν πολύ λιγότερα απ' αυτούς.

Άλλα άτομα θ' ανα­γνωρίσουν ότι μερικοί έχουν βρει τον τρόπο και κυριάρ­χησαν πάνω σ' όλα αυτά, που πρέπει να είναι γνωστά μέσα από την εξέλιξη του ανθρώπου, οι Διδάσκαλοι.

Άλλοι θα σκέφτονται αυτούς τους ανθρώπους σαν μέ­λη της Λευκής Αδελφότητας ή της Πλανητικής Ιεραρ­χίας.

6. Μια αίσθηση προσωπικής ευθύνης να πραγματοποιηθεί η προσπάθεια παρ' όλα τα προσωπικά εμπόδια.

Αυτό σημαίνει μια προθυμία ν' αφιερώσουν χρόνο, χρήματα, ενέργεια και μια εστιασμένη προσοχή ή οτιδήποτε άλ­λο φαίνεται ότι μπορεί να επιταχύνει την πρόοδο προς το σκοπό.

7. Μια δραστηριοποίηση, όχι μόνο για αυτοκαλυτέρευση αλλά και για υπηρεσία, το να μπορούν να υπηρετούν άλλους μ' αυτό που κερδίζεται.

8. Στους παλιότερους σπουδαστές, μια πλήρης δυσαρέ­σκεια σχετικά με μεθόδους που δοκιμάστηκαν στο παρελθόν και μια ετοιμότητα για κάτι νέο και διαφορε­τικό.

9. Οι νεότεροι σπουδαστές θα πρέπει να επιδείξουν τις πεποιθήσεις αυτές στη στάση τους και στην ανταπό­κρισή τους, ενώ οι παλιότεροι σπουδαστές στα γεγο­νότα της ζωής τους.

Στο παρελθόν είχαμε δεχτεί σπουδαστές και δώσαμε υλικό, μονάχα σ' εκείνους με τους οποίους μπορούσαμε να έρθουμε σε προσωπική επαφή και επιβεβαιώναμε τις ενδείξεις από τη χρήση ενός ερωτηματολογίου και από διορατική παρατήρηση, ότι μπορούν να πραγματοποιήσουν το έργο μ' επιτυχία.

Μια και κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατό να γίνει με τους πολλούς που διαβάζουν το βιβλίο αυτό, θα προσπαθήσουμε να περιορίσουμε και να κατευθύνουμε τη διανομή του με άλλους τρόπους.

Υπάρχουν άτομα, στα οποία η επαφή με τις δηλώσεις μας μπορεί να διεγείρει αρχαία γνώση και να τους φέρει μέσα στην "επικίνδυνη ζώνη" που τόσο συχνά αναφέρεται από τους αληθινούς δασκάλους.

Αυτό θα μπο­ρούσε να προέλθει μονάχα από έναν απερίσκεπτο πειραμα­τισμό και από την κατεύθυνση της προσοχής προς τα πρα­γματικά ψυχικά κέντρα ή από συνδυασμό ιδεών με άλλες τεχνικές και εικόνες.

Ό, τι δίνουμε είναι πλήρως προστα­τευμένο αν ακολουθηθεί όπως δίνεται.

Όταν και εάν οι σπουδαστές καταστήσουν τους εαυτούς τους έτοιμους για την επόμενη φάση της κάθαρσης.

Φάση 2, και εάν επιθυμούν να συνεχίσουν, θα προσπαθήσουμε ν' ανταποκριθούμε στην ανάγκη τους και μ' ένα τρόπο να την ικανοποιήσουμε.

Ο χρόνος θα δείξει την απάντηση σ' αυτό.